Jestem człowiekiem, który od razu przechodzi do rzeczy. I z przyzwyczajenia nigdy nie patrzę wstecz i nie liczę lat spędzonych na robieniu ramek. Wolę patrzeć w przyszłość, bo po pół wieku nadal jestem przekonany, że w rowerze jest jeszcze wiele do poprawienia. I tak jak to robiłem do tej pory, także w przyszłości chcę przyczynić się do ewolucji tego fascynującego pojazdu, który jest jednocześnie tak prosty i tak skomplikowany
Jedno słowo wybrane, aby wyrazić wynik obróbki tytanu, który od ponad 25 lat reprezentuje doskonałość De Rosa. Stąd narodziła się Anima, z chęci przełożenia wizji i kultury ramowej De Rosa na produkt. Pierwszy tytanowy rower De Rosa, w którym zastosowano Campagnolo 12 […]
Z dwóch włoskich doskonałości narodził się ekskluzywny rower szosowy, bardzo lekki i zaprojektowany przez dwa historyczne domy z nowymi technologiami i ekskluzywnymi materiałami: De Rosa i PININFARINA.
Rower do dziś używany przez zespoły De Rosa, ze swej natury wyścigowy. Lekki i reaktywny, dla kompletnych jeźdźców gotowych do rywalizacji w każdym terenie.
60 rocznicę uczczono publikacją książki "Sześćdziesiąt" w 2 wersjach, włoskiej i angielskiej, która opowiada i podsumowuje historię marki De Rosa. Dodatkowo zostaje uruchomiona linia Black Label. 4 modele z 4 materiałami z historii De Rosa odświeżonej w innowacyjny sposób.
Konstrukcja ramy przechodzi ważny punkt zwrotny wraz z konstrukcją ram skorupowych, które jednocześnie przyczyniają się do utrzymania ciężaru i sprzyjają osiągam, zapewniając znaczną reaktywność podczas zjazdów. Tak rodzi się KING3, trzecia wersja ramy, która bardziej niż inne stanowi udany wynik badań i rozwoju firmy: zastosowane włókno węglowe -K1- to najwyższej jakości włókno wykorzystane w najlepszy sposób. KING3 otrzymuje akredytacje we Włoszech i za granicą: to lata Di Luca, kolejnego ważnego jeźdźca ze względu na jego wrażliwość i współpracę w doskonaleniu. Carbon podbija rynek, a De Rosa jest jedną z niewielu firm, które utrzymują produkcję na czterech materiałach.
Podwyżki nie da się zatrzymać. Z okazji 50-lecia firmy De Rosa produkuje thecinque, uroczystą ramkę, która pojawia się na rynku pod marką KING X-light. Rozpoczyna się era modułowej ramy: pięć modułowych elementów skorupowych. W ten sposób rama staje się w pełni karbonowa, a przekrój rury podsiodłowej zwiększa się do 35 mm. Masy zaczynają spadać: średniej wielkości rama osiąga próg 1000–1100 gramów, ale De Rosa wie, że poprawy wydajności pod górę nie można oddzielać od bezpieczeństwa na zjeździe. Irytujące poszukiwanie „wagi docelowej” idzie w parze z badaniami nad materiałami i konstrukcją ramy, która zapewnia większą stabilność i obsługę. KING X-light wybierają Savoldelli, Garzelli, Tonkov. Podczas ostatnich wyścigów debiutuje Protos (Prototype), dzięki któremu obaj kolarze wygrywają niektóre etapy Giro d'Italia.
Danilo i Cristiano nauczyli się, że ewolucja rodzi się na drodze, nowości powstają w umysłach tych, którzy jeżdżą, w doznaniach i pragnieniach tych, którzy jeżdżą na rowerze z siodełka. Z własnego doświadczenia rozumieją, że punktem zwrotnym będzie węgiel. Nowe tysiąclecie rodzi się z modelem KING, który ucieleśnia filozofię De Rosa dotyczącą ramy „Customized”. Wraz z udoskonaleniem żywic i klejenia, węgiel stał się dla De Rosa idealnym materiałem, dzięki któremu można realizować wiodącą linię firmy, która sprawia, że produkty „jeden do jednego” są "szyte na miarę".
Aluminium to nowy materiał: już w 1994 roku Danilo, który jeździ Gran Fondo i buduje rowery, wyczuwa, że w świecie rowerów istnieje zapotrzebowanie na nowe materiały i coś innego. Ramka zaczyna się zmieniać, bo tubusy przekroju są większe i pozwalają na inną grafikę, która daje przestrzeń emocjom i kolorom. W ten sposób rozpoczął się rozwój tego metalu, wszechstronnego technicznie, lekkiego i reaktywnego, który pozwala na wysoką wydajność. Merak staje się ramą „świadectwa zmian technicznych i emocjonalnych”: kilka sukcesów Casagrande, który zajął drugie miejsce w Giro d'Italia, Pellizzotti i Caucchioli. Nowe tysiąclecie rozpoczyna się zwycięstwem Vainsteinów, a Mistrzostwa Świata 2000 są naznaczone przez Meraka. Ramy wykonane są ze stali, tytanu i aluminium: są to znane i dojrzałe materiały. Widelce najnowszej generacji są wykonane z węgla, młodego materiału, który ma potencjał.
De Rosa decyduje się na tytan: materiał dla nielicznych, od tego czasu będący materiałem dla koneserów. Mocny jak stal i lekki jak aluminium, Doriano nadaje mu kształt pomimo wszystkich trudności związanych z obróbką. Tytanowy De Rosa to oficjalny rower Team Gewis, który przyczynił się do sukcesów Argentyny, Furlana, Berzina i Ugrumova. Motocykle serca są na podium wszystkich klasyków: Mediolan-Sanremo; Liege-Bastogne-Liege; Strzała Walońska; Wycieczka po Włoszech; Wycieczka po Lombardii; Tour de France.
Debiut spawania TIG: zastosowanie rur o różnych przekrojach pozwala De Rosa w pełni realizować swoje „spersonalizowane” rowery, realizując swoją filozofię konstrukcji. To lata Moreno Argentina, Gianbattisty Baronchelliego.
Po raz pierwszy firma oznacza rowery zespołu profesjonalnego „Sercem”: dzieje się tak w przypadku zielonych rowerów dostarczonych do GBC w 1973 r. przez Panizza, Francioni i Turrini. De Rosa kontynuuje budowę dla kilku profesjonalistów: w '73 przybywa do Molteni jako oficjalny mechanik Eddy'ego Merckxa i wraz z nim rozpoczyna profesjonalną współpracę, która nie ma sobie równych: Merckx jest wymagający, a jego wrażliwość jako jeźdźca pomaga Ugo zrozumieć, gdzie należy ulepszyć motocykl. W '76 Ugo buduje dla Francesco Mosera ( który na tych rowerach wygrywa trzy Paryż-Roubaix) oraz w Giro d'Italia 74 na stu kolarzy, osiemdziesięciu jeździ na ramach zbudowanych przez De Rosę (choć nie zawsze oznaczonych sercem).
Pod koniec lat 60. ramy przekroczyły granice państw: w Europie amatorzy i profesjonaliści zaczęli jeździć na rowerach De Rosa i stamtąd przez kilka lat ramy „Made in Cusano Milanino” przekraczały granice Europy. W ciągu tej dekady tam kilku zawodników zaczyna wybierać De Rosę na konstruktora: Ugo buduje dla Maxa Mayera z Gastone Nencini, w 1969 roku rozpoczyna się współpraca z Giannim Mottą, która będzie trwać przez całą jego karierę, a także z Eddym Merckxem. To są lata w którym Rick Van Looy zdobył mistrzostwo świata: De Rosa jest jego mechanikiem i podąża za nim w samochodzie drużynowym.
„Nic nadzwyczajnego nie rodzi się nigdy na podstawie formuły, ale poprzez wyobrażenie sobie tego, czego nie ma i zrobienie tego”.
Jako młody chłopiec Ugo De Rosa rozwinął pasję do wyścigów rowerowych i awansował na kilka stopni na poziomach amatorskich. W szkole technicznej ukończył studia mechaniczne i inżynieryjne i zainteresował się nauką o samym rowerze.
Pierwszą pracą Ugo De Rosy była praca w warsztacie wujka, gdzie budował i naprawiał rowery. Ugo otworzył swój pierwszy sklep i rozpoczął produkcję rowerów wyścigowych w 1953 roku. Dzięki swojemu doświadczeniu w wyścigach zrozumiał, co trzeba zrobić, aby zbudować prawdziwy rower wyścigowy, a jego reputacja zaczęła szerzyć się wśród amatorów wyścigów w Mediolanie.
Jakość jego pracy szybko zyskała uznanie wśród amatorów wyścigów i w 1958 roku Ugo De Rosa został poproszony o zbudowanie roweru dla Raphaela Geminianiego na następne Giro d'Italia. Kontynuując to początkowe zainteresowanie, rowery De Rosa stały się stałym elementem profesjonalnego peletonu lat 60.
